kokorman knight
Κυριακή, Μαΐου 21, 2006
Τσιφτετέλληνες. Ω Τσιφτετέλληνες!
Σήμερα έκανα μια μικρή βόλτα στον μαγικό κόσμο των ΜΜΕ. Για ακόμα μια φορά διαπίστωσα πόσο δημοκρατικά συμπεριφέρονται και πόσο εκτιμούν την γνώμη του άλλου και την προτίμησή τους στο διαφορετικό.
Οι αρχηγοί της φάρμας, του μεγάλου αδελφού, οι διδάξαντες του famestoryτισμού και των ριάλιτις ταράχθηκαν. "Ω τι ξεπεσμός για τον υπέροχο αυτό θεσμό". "Αυτός δεν είναι διαγωνισμός τραγουδιού". "Η αντίδραση των πιτσιρικάδων (sic)".
Στην Ελλάδα των 2.000.000 κατοίκων κάτω από τα όρια της φτώχειας και του 13% της ανεργίας, είμαστε υπερήφανοι που έχουμε ακόμα το κουράγιο να ξοδεύουμε ασκόπως τα λιγοστά κεφάλαια του έλληνα φορολογούμενου για να κάνουμε φιέστες. Μην ξεχνάμε, Καρβέλ(ι)α και Θεάματα.
Το γεγονός ότι ο κάθε συφιλιτικός έχει ξεφτυλίσει κάθε έννοια ύπαρξης αυτού του θεσμού, δεν στεναχωρεί καθόλου την κάθε τηλεοπτική κυρά κατίνα.
Το γεγονός ότι κάθε χώρα συναγωνίζεται την άλλη προκειμένου να υπερβάλλει εαυτόν σε καρακιτσαριό και αντί-αισθητική την οποία θα ζήλευε ο κάθε ποπ άρτιστ της δεκαετίας του 70.
Το γεγονός ότι σε εξαιρετικά σπάνιες περιπτώσεις έχουμε ξεφύγει από το "μάθημα σολφέζ" και τους ΑΒΒΑ ακούγοντας είτε μια αδιάφορη ποπ, μια ρέγγε (σπανια) που ο θεός να την κάνει, ένα ροκ εντ ρόλλ που θα άκουγε μόνο ο Μαστοράκης μετά από τρία εγκεφαλικά, και ένα "έθνικ" αχταρμά.
Το γεγονός ότι σε ένα Ευρωπαϊκό υποτίθεται διαγωνισμό ακούγεται μία μονο γλώσσα, τα Αγγλικά. (Ένα μεγάλο μπράβο στους Βόσνιους που για τρία χρόνια τολμάνε και κάνουν το ακατόρθωτο).
Το γεγονός η Γιουροβίζιον και ο διαγωνισμός Miss Universe (με ολίγη τσόντα) είναι το ίδιο και το αυτό.
Το γεγονός ότι η Γιουροβιζιόν δείχνει με τον καλύτερο τρόπο ότι δεν υπάρχει ενωμένη Ευρώπη των λαών άλλα καρτέλς οργανωμένων συμφερόντων τα οποία υποστηρίζουν το ένα το άλλο.
Το γεγονός ότι όλοι στην Ευρώπη (εκτός απο μας που ο χορός καλά κρατεί) έχουν καλύτερα πράγματα να κάνουν από τον ασχολούνται νυχθημερόν με την Γιουροβίζιον.
Το γεγονός ότι το εθνικό μας κράτος βρήκε ευκαιρία για να απομυζήσει νόμιμα ζεστό παραδάκι από το στοίχημα. Ε τι στο διάολο... τόσα χρήματα δώσαμε από την τσέπη του ΈΛληνα φορολογούμενου... να μη τα πάρουμε πίσω;;;
Το γεγονός ότι η μέθοδος του televoting και αναξιόπιστη είναι και άδικη.
Το γεγονός ότι η Γιουροβιζιόν δίνει μηδαμινές ευκαιρίες για τους νέους καλλιτέχνες να εξελιχθούν και αποτελεί ανακύκλωση των ημεταίρων που κοντεύουν να πάρουν σύνταξη από τα Κ.Α.Π.Η.
Το γεγονός ότι το συγκρότημα αυτό πήρε ψήφους από όλα σχεδόν τα υπόλοιπα κράτη και επίσης τα περισσότερα δωδεκάρια από όλες τις υπόλοιπες συμμετοχές. Πήρε και το δωδεκάρι από την Ελλάδα.
Όλα αυτά τα γεγονότα και ακόμα περισσότερα δεν φαίνεται να στεναχωρούν τον κάθε τηλεοπτικό παραγωγό λάσπης. Το είδος της μουσικής και η εμφάνιση του συγκροτήματος που νίκησε ήταν αρκετά για να εξεγείρουν το πόπολο προκειμένου να υπερασπιστεί την εγγυρότητα και αξιοπιστία του "θεσμού". Πάλι σε μια έξαρση δημοκρατικού ήθους ξεσπαθώσαμε εναντίον τους. Για ακόμα μία φορά σεβαστήκαμε την άποψη του άλλου με όπλο την ειρωνία και την ύβρη.... "Τα τέρατα", "Τα κτήνη".... Οι πλέον ανήθικοι και διαφθορείς των αισθητικών και πνευματικών μας συνειδήσεων κατηγορούν τους νικητές για "ανηθικότητα" και "διαφθορά"Γιατί είμαστε δημοκράτες. Ούτε καν σεβαστήκανε τη γνώμη του κόσμου που ψήφισε. "Παιδάκια", "Ακοινώνητοι", "Αντιδραστικοί", "Σατανιστές". Έτσι λύθηκε το ζήτημα. Έτσι αντιλαμβάνονται τη δημοκρατία.
Οι τηλεοπτικοί ταγοί δημοκρατικά μας δείχνουν το δρόμο: Μόνο μουσική που βγαίνει από τη δικιά μας φάμπρικα, τίποτα το διαφορετικό. Να κάνουμε την τέχνη εκμετάλλευση πάντα με το χαμόγελο και προπάντων δημοκρατικά όταν όλοι είναι μαζί μας. Όταν δεν είναι, στο πυρ το εξώτερον.
Αυτά είναι τα Ελληνικά ΜΜΕ. Αερολόγοι, λουφατζήδες, νταβατζήδες των απολύτων σταρ και των δικών μας παιδιών, τηλεπλασιέ εκμαυλισμού της κοινής γνώμης και χαφιέδες. Ξέρουμε να νικάμε, δεν ξέρουμε να χάνουμε. Διπρόσωποι σε βαθμό σχιζοφρένειας. Άλλα λέμε το πρωί και άλλα το βράδι. Δημοκράτες που θα ζήλευε και ο Παπούλης ΑδόΛφιος +ΕΥΛΟΓΗΣΟΝ", όταν στην Ολυμπιάδα του 36 αρνήθηκε να δώσει το χέρι του στον μαύρο αθλητή που κέρδισε τον αγώνα. Ο "δημοκράτης" Ρουσόπουλος το 2006 (σύμπτωσις;;;) αρνήθηκε να δώσει το βραβείο στους νικητές (δημοκρατικά ψηφιζόμενους από το κοινό). Πάλι καλά που δεν εκάλεσε τα ΜΑΤ να τους στείλει από κει που ήρθαν. Αυτή είναι η δημοκρατία μας σήμερα. Μετά μιλάμε για Χομεϊνί και Σαντάμ και ειρωνευόμαστε μάλιστα τα άλλα κράτη για έλλειψη διαλόγου και "δημοκρατικών διαδικασιών" όπως οι δικές μας.
Εύγε σε αυτούς που τόλμησαν να κάνουν κάτι διαφορετικό και σε αυτούς που απέδειξαν ότι υπάρχει και κάτι άλλο έξω από το μαντρί. Μπεεεε.
Τσιφτετέλληνες. Ω Τσιφτετέλληνες!
+ΚΟΚΟΡΜΑΝ+
Σήμερα έκανα μια μικρή βόλτα στον μαγικό κόσμο των ΜΜΕ. Για ακόμα μια φορά διαπίστωσα πόσο δημοκρατικά συμπεριφέρονται και πόσο εκτιμούν την γνώμη του άλλου και την προτίμησή τους στο διαφορετικό.
Οι αρχηγοί της φάρμας, του μεγάλου αδελφού, οι διδάξαντες του famestoryτισμού και των ριάλιτις ταράχθηκαν. "Ω τι ξεπεσμός για τον υπέροχο αυτό θεσμό". "Αυτός δεν είναι διαγωνισμός τραγουδιού". "Η αντίδραση των πιτσιρικάδων (sic)".
Στην Ελλάδα των 2.000.000 κατοίκων κάτω από τα όρια της φτώχειας και του 13% της ανεργίας, είμαστε υπερήφανοι που έχουμε ακόμα το κουράγιο να ξοδεύουμε ασκόπως τα λιγοστά κεφάλαια του έλληνα φορολογούμενου για να κάνουμε φιέστες. Μην ξεχνάμε, Καρβέλ(ι)α και Θεάματα.
Το γεγονός ότι ο κάθε συφιλιτικός έχει ξεφτυλίσει κάθε έννοια ύπαρξης αυτού του θεσμού, δεν στεναχωρεί καθόλου την κάθε τηλεοπτική κυρά κατίνα.
Το γεγονός ότι κάθε χώρα συναγωνίζεται την άλλη προκειμένου να υπερβάλλει εαυτόν σε καρακιτσαριό και αντί-αισθητική την οποία θα ζήλευε ο κάθε ποπ άρτιστ της δεκαετίας του 70.
Το γεγονός ότι σε εξαιρετικά σπάνιες περιπτώσεις έχουμε ξεφύγει από το "μάθημα σολφέζ" και τους ΑΒΒΑ ακούγοντας είτε μια αδιάφορη ποπ, μια ρέγγε (σπανια) που ο θεός να την κάνει, ένα ροκ εντ ρόλλ που θα άκουγε μόνο ο Μαστοράκης μετά από τρία εγκεφαλικά, και ένα "έθνικ" αχταρμά.
Το γεγονός ότι σε ένα Ευρωπαϊκό υποτίθεται διαγωνισμό ακούγεται μία μονο γλώσσα, τα Αγγλικά. (Ένα μεγάλο μπράβο στους Βόσνιους που για τρία χρόνια τολμάνε και κάνουν το ακατόρθωτο).
Το γεγονός η Γιουροβίζιον και ο διαγωνισμός Miss Universe (με ολίγη τσόντα) είναι το ίδιο και το αυτό.
Το γεγονός ότι η Γιουροβιζιόν δείχνει με τον καλύτερο τρόπο ότι δεν υπάρχει ενωμένη Ευρώπη των λαών άλλα καρτέλς οργανωμένων συμφερόντων τα οποία υποστηρίζουν το ένα το άλλο.
Το γεγονός ότι όλοι στην Ευρώπη (εκτός απο μας που ο χορός καλά κρατεί) έχουν καλύτερα πράγματα να κάνουν από τον ασχολούνται νυχθημερόν με την Γιουροβίζιον.
Το γεγονός ότι το εθνικό μας κράτος βρήκε ευκαιρία για να απομυζήσει νόμιμα ζεστό παραδάκι από το στοίχημα. Ε τι στο διάολο... τόσα χρήματα δώσαμε από την τσέπη του ΈΛληνα φορολογούμενου... να μη τα πάρουμε πίσω;;;
Το γεγονός ότι η μέθοδος του televoting και αναξιόπιστη είναι και άδικη.
Το γεγονός ότι η Γιουροβιζιόν δίνει μηδαμινές ευκαιρίες για τους νέους καλλιτέχνες να εξελιχθούν και αποτελεί ανακύκλωση των ημεταίρων που κοντεύουν να πάρουν σύνταξη από τα Κ.Α.Π.Η.
Το γεγονός ότι το συγκρότημα αυτό πήρε ψήφους από όλα σχεδόν τα υπόλοιπα κράτη και επίσης τα περισσότερα δωδεκάρια από όλες τις υπόλοιπες συμμετοχές. Πήρε και το δωδεκάρι από την Ελλάδα.
Όλα αυτά τα γεγονότα και ακόμα περισσότερα δεν φαίνεται να στεναχωρούν τον κάθε τηλεοπτικό παραγωγό λάσπης. Το είδος της μουσικής και η εμφάνιση του συγκροτήματος που νίκησε ήταν αρκετά για να εξεγείρουν το πόπολο προκειμένου να υπερασπιστεί την εγγυρότητα και αξιοπιστία του "θεσμού". Πάλι σε μια έξαρση δημοκρατικού ήθους ξεσπαθώσαμε εναντίον τους. Για ακόμα μία φορά σεβαστήκαμε την άποψη του άλλου με όπλο την ειρωνία και την ύβρη.... "Τα τέρατα", "Τα κτήνη".... Οι πλέον ανήθικοι και διαφθορείς των αισθητικών και πνευματικών μας συνειδήσεων κατηγορούν τους νικητές για "ανηθικότητα" και "διαφθορά"Γιατί είμαστε δημοκράτες. Ούτε καν σεβαστήκανε τη γνώμη του κόσμου που ψήφισε. "Παιδάκια", "Ακοινώνητοι", "Αντιδραστικοί", "Σατανιστές". Έτσι λύθηκε το ζήτημα. Έτσι αντιλαμβάνονται τη δημοκρατία.
Οι τηλεοπτικοί ταγοί δημοκρατικά μας δείχνουν το δρόμο: Μόνο μουσική που βγαίνει από τη δικιά μας φάμπρικα, τίποτα το διαφορετικό. Να κάνουμε την τέχνη εκμετάλλευση πάντα με το χαμόγελο και προπάντων δημοκρατικά όταν όλοι είναι μαζί μας. Όταν δεν είναι, στο πυρ το εξώτερον.
Αυτά είναι τα Ελληνικά ΜΜΕ. Αερολόγοι, λουφατζήδες, νταβατζήδες των απολύτων σταρ και των δικών μας παιδιών, τηλεπλασιέ εκμαυλισμού της κοινής γνώμης και χαφιέδες. Ξέρουμε να νικάμε, δεν ξέρουμε να χάνουμε. Διπρόσωποι σε βαθμό σχιζοφρένειας. Άλλα λέμε το πρωί και άλλα το βράδι. Δημοκράτες που θα ζήλευε και ο Παπούλης ΑδόΛφιος +ΕΥΛΟΓΗΣΟΝ", όταν στην Ολυμπιάδα του 36 αρνήθηκε να δώσει το χέρι του στον μαύρο αθλητή που κέρδισε τον αγώνα. Ο "δημοκράτης" Ρουσόπουλος το 2006 (σύμπτωσις;;;) αρνήθηκε να δώσει το βραβείο στους νικητές (δημοκρατικά ψηφιζόμενους από το κοινό). Πάλι καλά που δεν εκάλεσε τα ΜΑΤ να τους στείλει από κει που ήρθαν. Αυτή είναι η δημοκρατία μας σήμερα. Μετά μιλάμε για Χομεϊνί και Σαντάμ και ειρωνευόμαστε μάλιστα τα άλλα κράτη για έλλειψη διαλόγου και "δημοκρατικών διαδικασιών" όπως οι δικές μας.
Εύγε σε αυτούς που τόλμησαν να κάνουν κάτι διαφορετικό και σε αυτούς που απέδειξαν ότι υπάρχει και κάτι άλλο έξω από το μαντρί. Μπεεεε.
Τσιφτετέλληνες. Ω Τσιφτετέλληνες!
+ΚΟΚΟΡΜΑΝ+
